บทที่ 87

สายตานี้เป็นของใคร ก็เห็นได้ชัดเจนอยู่แล้ว

แต่เสิ่นอวิ๋นอู้ไม่สนใจ เธอยกแก้วขึ้นมาแล้วก้มหน้าลงจิบเล็กน้อย

รสชาติเหมือนกับแก้วที่เธอดื่มไปก่อนหน้านี้จริงๆ ด้วย

เมื่อเข้ามาใกล้ โม่ไป๋ก็มองเห็นริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอกำลังจิบเบาๆ ที่ขอบแก้ว สีของริมฝีปากตัดกับขอบแก้วอย่างชัดเจน ทำให้เขารู้สึกคอแห้...